تربیت به معنای عام کلمه هر گونه تلاشی را که در راستای جهت‌دهی به رفتارها, باورها و نگرش‌های افراد انسانی انجام می‌پذیرد در بر می‌گیرد.
ضرورت کار نظری و بنیادین در عرصة فرهنگ و تربیت بسیار روشن بوده و نیازی به توضیح ندارد؛ همان‌طور که تلاش برای ایجاد جامعه‌ای برخوردار از سلامت و پوینده مسیر کمال, نیازمند فعالیت عملی و کوشش بی‌دریغ دغدغه‌مندان این مهم است, به موازات آن, کوشش‌های فکری و پژوهش‌های نظری فراوانی لازم است, تا این امر به ثمر نشیند.
غفلت از اهمیت و ضرورت تحقیق, پیامدهای گران‌بار و تلخی را موجب می‌گردد و در بسیاری موارد تلاش فعالان را بی‌اثر یا به جهتی رهنمون می‌سازد که دقیقاً عکس آن چیزی است که در نظر داشته‌اند.
البته این سخن بدان معنا نیست که از اهمیت فعالیت‌هایی که صبغه عملی دارد غفلت شود بلکه در واقع آنچه در نهایت مهم است اجرایی کردن و به مرحله عمل درآوردن پژوهش‌های انجام شده و به‌کارگیری آنها در عرصه عملی است که در غیر این صورت، تحقیقات نظری کارامدی خود را از دست می‌دهند.
زندگی در فضای چند فرهنگی مسائلی را به وجود می‌آورد که ضرورت و اهمیت پرداختن به ابعاد مختلف تربیت و فرهنگ را دو چندان می‌سازد. از این نظر دانش‌پژوهان مرکز جهانی موقعیت ویژه‌ای دارند که باید جوانب مختلف آن مورد بررسی و کاوش قرار گیرد.
بنابراین افزون بر تحقیقات پایه‌ای و نظری و همین‌طور بررسی مراحل اجراییِ بایسته در هر فعالیت فرهنگی و تربیتی، پژوهش‌های تازه‌ای لازم است که به مسائل خاص این دست افراد که در شرایطی دیگرگونه به‌سر می‌برند پاسخی مناسب داده شود.
زیستن در کنار فرهنگ‌های دیگر امتیازات مهمی هم دارد : آشنایی با دیگر فرهنگ‌ها، امکان مقایسه بین فرهنگ‌های مختلف، تعامل بین فرهنگی و ... از جمله مواردی هستند که در چنین شرایطی مجال بروز می‌یابند.
در چنین فضایی می توان از این فرصت گران‌بها استفاده کرد و نحوه تعامل با فرهنگ‌های گوناگون را در مقیاسی کوچک مطالعه و بررسی کرد.
انتشار مجله راه تربیت به عنوان نخستین گام اساسی در طی این مسیر دشوار و ارزش‌مند، می‌کوشد تا حد امکان فضایی مطلوب برای پژوهش‌های فرهنگی- تربیتی به وجود آورده و به سؤالات این حوزه از فعالیت‌های انسانی پاسخ دهد.
